Wieś położona 3 km na północny wschód od Niebylca. Rozciąga się nad potokiem Blizianka.
Tereny te przez wiele wieków znajdowały się na pograniczu pomiędzy Polską a Rusią, w
związku z czym zamieszkiwała je ludność zarówno pochodzenia polskiego, jak i ruskiego (tzw.
zamieszańcy). Według miejscowego przekazu wieś Blizianka ma swój początek od wziętych do
niewoli Kozaków, których tutaj osadzono. Trudno jednak znaleźć potwierdzenie tego aktu w
źródłach historycznych.
Nie wiadomo dokładnie, w którym roku wieś została założona. Prawdopodobnie miało to
miejsce w XV w. Blizianka istniała na pewno już w 1491 r., bowiem jej nazwa pojawia się w tymże
roku wśród innych okolicznych wsi wymienionych w dokumentach sądowych dotyczących
rozgraniczenia dóbr ziemskich.
W XV w. należała do Machowskich, którzy mieli w tych stronach wiele posiadłości. Pod
koniec XV w. (1491 r.) właścicielem wsi był Piotr Machowski. Jak wynika z danych pochodzących
z regestru poborowego z 1581 r. Blizianka była wtedy małą wsią – liczyła zaledwie trzy
i pół łana. Mieszkało tu 11 kmieci, dwóch komorników, pięciu komorników bez bydła i jeden
rzemieślnik. Wcześniejszy właściciel wsi, również z rodziny Machowskich, ofiarował ziemię na
uposażenie parafii w Bliziance. Nadanie to potwierdzone zostało przez późniejszych właścicieli
wsi – Jakuba, Gabriela i Mikołaja z rodu Zaklików. W latach 1841-1890 Blizianka należała
do rodu Zaklików. Jej kolejnymi właścicielami byli Edward Zaklika, Edward de Międzyrzecz
Zaklika, Kazimierz Zaklika, następnie jego spadkobiercy i wreszcie Roman Zaklina wraz ze
współwłaścicielami.
Blizianka była jedną – obok Gwoździanki – wsią, w której zamieszkiwali przedstawiciele wyznania
rzymskokatolickiego, greckokatolickiego i mojżeszowego. W latach 1785–1787 mieszkało
w Bliziance 230 osób, z tego 12 łacinników – Polaków, 205 grekokatolików, 13 żydów (wykaz obejmuje
osoby w wieku powyżej 9 lat). O ile wierni wyznania rzymskokatolickiego mieli swój kościół
w Konieczkowej (później w Niebylcu), o tyle grekokatolicy modlili się w swej świątyni parafialnej
w Bliziance. Tamtejsza cerkiew zbudowano została w 1865 r. w miejscu poprzedniej drewnianej,
orientowanej, o konstrukcji zrębowej. Nosiła wezwanie Zaśnięcia Przenajświętszej Bogarodzicy.
Proboszczem greckokatolickim w latach 1896–1926 był ks. Jarosław Mironowicz, a w latach
1926–1944 ojciec Eugeniusz Usckij.
Pod koniec XIX w. posiadłość w Bliziance miała 76 mórg roli, 12 mórg łąk, siedem mórg pastwisk
i 28 mórg lasu. Podatek gruntowy od tego majątku wynosił wtedy 25 zł 27 ct., a podatek
domowy – 4 zł 90 ct.
W 1890 r. w Bliziance funkcjonowała jedna karczma, folwark dworski, a także folwark popi.
W okresie międzywojennym cerkiew w tej wsi była dobrze uposażona w ziemię. Należało do
106
niej: 15,56 ha pola, 1,13 ha łąki, 1,73 ha pastwiska oraz 0,16 ha lasu. Ponieważ do parafii w Bliziance
należała także Gwoździanka, również na terenie tej wsi znajdowały się grunty stanowiące
uposażenie cerkwi. W okresie międzywojennym w Bliziance funkcjonowała szkoła jednoklasowa
z polskim językiem nauczania.
Po II wojnie światowej ludność wyznania greckokatolickiego została stąd wysiedlona do
ZSRR oraz na zachodnie i północne ziemie Polski, a dawna cerkiew parafialna zamieniona została
na istniejący do dzisiaj kościół rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Na przestrzeni wieków liczba ludności Blizianki ulegała systematycznej zmianie: w 1581 r.
mieszkało tutaj 19 osób; 1785 r. – 285; 1841 r. – 193; 1846 r. – 197; 1870 r. – 455; 1880 r. – 488;
ok. 1890 r. – 494 (206 grekokatolików i 288 łacinników); 1930 r. – 540 (140 grekokatolików i
400 łacinników). Po II wojnie światowej tendencja wzrostowa uległa zahamowaniu w wyniku
czego w 1983 r. mieszkało tu 494 osoby w 1984 r. – 490; 1985 r. – 492; 1986 r. – 487; 1987 r.
– 468; 1988 r. – 467; 1989 r. – 450; 1990 r. – 440; 1991 r. – 447; 1992 r. – 454; 1994 r. – 463;
1995 r. – 466; 1996 r. – 467; 1997 r. – 466; 1998 r. – 462; 1999 r. – 463; 2000 r. – 457; 2001 r.
– 454 osoby.
Dzisiaj wieś Blizianka obejmuje powierzchnię 487 ha i posiada 427 mieszkańców, funkcjonuje
tutaj szkoła podstawowa, ochotnicza straż pożarna oraz koło gospodyń wiejskich. Ma tutaj
również siedzibę parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego